stefnumót við eymdina

 Til að toppa síðustu færslu hjá mér sem var nú frekar þunglyndisleg þá kemur hér eitt melódramatískt ljóð! Mikið er nú gott að bulla útí vindinn á svona hryssinslegum dögum, liggja undir teppi og tjá sig um hinn óbærilega þungleika lífsins. Er ekki lífið yndislegt?

 

Dating my misery

I'm just not that kind of girl who makes jokes in  cemetaries

and stump on peoples graves for fun

I ´m not that kind of girl who cries the tears of happiness

Just to feel alive

 

I only date my misery

Because it´s what I know

 

I only sleep with hollowness

Because I am that low

 

The rain wakes up inside my head

Pouring down

Soaking

All is wet

But all is clean

This is my way to

Pour all over you

Over my self

In endless rain of my old ways

Athugasemdir

[www.zordis.com, 1.12.2007 kl. 11:17]

frábært ljóð hjá þér krúttlega Kerla!

Væri sko til í svona pouring rain til að hreinsa af mér geislana sem berjast inn í sál mína.  Sólargeislarnir sem tendra upp í sálinni.  

Helgarknús á hreina jörð þar sem sálir leika sér hver á sinn hátt.